Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Brodnicy

UZASADNIENIE

K. S. działając w imieniu małoletniego powoda B. G. (1), wniosła o podwyższenie alimentów ustalonych ugodą zawartą w dniu 26 listopada 2018r. przed Sądem Rejonowym w Rypinie Wydział III Rodzinny i Nieletnich w sprawie sygn. akt III RC 130/18 od pozwanego na rzecz powoda B. G. (1) z kwoty 600,00 zł miesięcznie do kwoty 900,00 zł miesięcznie, płatnej z góry do dnia 15-tego każdego miesiąca kalendarzowego do rąk matki K. S. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek raty, poczynając od dnia wniesienia pozwu.

Uzasadniając roszczenie podała m.in., że: w dniu 26 listopada 2018r. matka małoletniego powoda i pozwany zawarli przed Sądem Rejonowym w Rypinie ugodę w sprawie sygn. akt III RC 130/18, na mocy, której pozwany K. G. (1) zobowiązał się płacić alimenty na rzecz małoletniego powoda B. G. (1) w kwocie po 600 zł. W dacie zawarcia ugody, pozwany nie posiadał zatrudnienia, utrzymywał się z prac dorywczych. Obecnie pozwany jest zatrudniony przy pracach remontowo - budowlanych i wykonuje pracę w wymiarze ponad 8 godzinnym. Jako dowód wskazała wyjaśnienia pozwanego, złożonego w trakcie informacyjnego wysłuchania stron w sprawie sygn. akt III Nsm 99/19 prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Brodnicy. W świetle powyższego, należy przyjąć, iż nastąpiła istotna zmiana sytuacji finansowanej pozwanego, umożliwiająca pozwanemu partycypowanie w większym zakresie w kosztach finansowego utrzymania małoletniego B..

Na zaspokojenie usprawiedliwionych podstawowych potrzeb powoda potrzebna jest kwota 1.215 zł, w celu pokrycia następujących miesięcznych wydatków:

-zakup żywności 300 zł,

-zakup odzieży 200 zł,

-

zakup pampersów - 250 zł,

- zakup środków higieny i czystości -150,00 zł,

- zakup lekarstw i koszt szczepionek -100 zł,

- zakup zabawek i innych akcesoriów dla dziecka typu fotelik do samochodu, fotelik na rower - 100,00 zł,

-

opłaty za użytkowanie domu mieszkalnego w części przypadającej na małoletniego (energia elektryczna, woda, wywóz nieczystości, opal) tj. w 1/4 części - 200 zł miesięcznie.

Małoletni B. wraz z matką mieszka u dziadków macierzystych. Potrzeby mieszkaniowe dziecka także należą do jego usprawiedliwionych, a wyżej wymienionych potrzeb. Dodatkowo matka ubezpiecza dziecko. Koszt ubezpieczenia to kwota 180 zł rocznie. Matka małoletniego powoda nie pracuje. Nadal kontynuuje naukę w Technikum w Zespole Szkół Nr (...) im. Unii Europejskiej w R..

W związku z powyższym, matki powódki nie stać na pokrycie potrzeb syna B.. Jednakże to ona, niemalże wyłącznie, czyni osobiste starania o wychowanie dziecka. W tej sytuacji pozwany, powinien zaspokajać, w zdecydowanej części, koszty finansowego utrzymania syna.

Dochodzona zaś kwota alimentów zdaniem K. S. jest umiarkowana oraz proporcjonalna zarówno do usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, jak i do zwiększonych, w stosunku do daty zawarcia ugody, możliwości zarobkowych oraz majątkowych pozwanego Pozwany K. G. (1) wniósł o oddalenie powództwa.

Uzasadniając swoje stanowisko podał, że: roszczenie należy uznać za nieuzasadnione, bowiem pozwany nie jest w stanie ponieść tak wysokich kosztów alimentów. Dotychczas pozwany uiszczał alimenty w kwocie 600 zł miesięcznie. Wysokość świadczenia alimentacyjnego strony ustaliły w ugodzie zawartej w dniu 26 listopada 2018 roku przed Sądem Rejonowym w Rypinie. Pozwany nigdy nie uchylał się od obowiązku alimentacyjnego względem swojego dziecka. Zgodnie z ugodą płacił kwotę 600 zł. Z treści powództwa nie sposób zaś wywieść, jaka to istotna zmiana stosunków nastąpiła od zawarcia przez strony ugody, aby w ogóle dopuszczalne było żądanie zmiany tego orzeczenia, i aby jego zmiana miała nastąpić, aż w tak drastycznym zakresie, tj. do kwoty 900 zł. Sytuacja majątkowa pozwanego nie uległa poprawie. W chwili obecnej jest zatrudniony na Umowę o Pracę na czas określony, ale na 1/4 etatu. Za swoją prace uzyskuje wynagrodzenie 562, 50 zł, pomaga również swojemu ojcu w pracach budowlanych, z czego uzyskuje wynagrodzenie ok. 1000 zł. Uprzednio pozwany wyjeżdżał do Norwegii i osiągał wyższe wynagrodzenie, jednak w sezonie w 2019 roku Norweski pracodawca nie potrzebował takiej ilości pracowników i pozwany nie mógł wyjechać. Jego zarobki uległy, więc znacznemu zmniejszeniu.

Pozwany mieszka wraz z rodzicami w G.. Razem z nimi utrzymuje dom jednorodzinny. Łącznie partycypują w wydatkach bieżących oraz wszelkich opłatach (energia, woda, opał, gaz, podatek, telefon, itp.). pozwany żyje skromnie, a kwota 600 zł obciążenia alimentacyjnego, stanowi w obecnej chwili pewną granice, wobec której pozwany może funkcjonować bez uszczerbku koniecznego utrzymania siebie. Przekroczenie tej kwoty tak znacznie, jak domaga się tego przedstawicielka ustawowa powoda, zachwieje równowagą między możliwościami zarobkowymi pozwanego a usprawiedliwionymi potrzebami jego dziecka. Pozwany podał, że gdyby jego sytuacja majątkowa się w jakiś sposób adekwatny do żądania poprawiła, to w żadnym razie nie kwestionowałby on konieczności zwiększenia swojego obowiązku alimentacyjnego względem dziecka. Na dzień dzisiejszy jednak okoliczność taka nie ma miejsca. Względem ostatniego orzeczenia nie nastąpiła zmiana stosunków między stronami.

Pozwany podniósł, że dzieci - podobnie jak ich rodzice – mają prawo do równej stopy życiowej, z której wynika, że dziecko nie może żądać od rodziców środków do życia na wyższym poziomie niż rodzice są w stanie zapewnić. Przedstawicielka ustawowa małoletniego jest osobą młodą i zdrową fizycznie - ma, więc możliwość podjęcia pracy zarobkowej. Z podanych powyżej przyczyn, roszczenie małoletniego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletni powód B. G. (1) urodził się (...) w B.. Jego rodzice K. G. (1) i K. S. nie byli małżeństwem.

26 listopada 2018r. przed Sądem rejonowym w Rypinie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w sprawie z powództwa małoletniego B. G. (1) reprezentowanego przez matką K. S. przeciwko K. G. (1) rodzice małoletniego zawarli ugodę treści następującej: pozwany K. G. (1) zobowiązał się łożyć na utrzymanie małoletniego powoda B. G. (1) alimenty w kwocie po 600,00 złotych miesięcznie płatne poczynając od dnia 1 października 2018r. do dnia 15-ego każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie zwłoki w płatności każdej raty, do rąk matki dziecka.

Na dzień zawarcia ugody 26 listopada 2018r.

Małoletni B. G. (1) miał 3 miesiące. Mama chłopca K. S. miała 18 lat. Uczyła się w Technikum Zespołu Szkół nr (...) w R. w klasie. K. S. była na utrzymaniu rodziców. Otrzymywała na syna świadczenie wychowawcze w kwocie 500zł, zasiłek rodziny w kwocie 95zł i świadczenie rodzicielskie 1000zł. miesięcznie. Ustalała pozwanemu czas kontaktu z dzieckiem, i wyjaśniła, że to nie jej wina, jeśli pozwanemu to nie odpowiada. Miała indywidualną naukę z uwagi na chorobę kręgosłupa.

K. G. (1) miał 24 lata. Wyjaśnił, że miał utrudniany kontakt z dzieckiem. Pracował w Norwegii na kontrakcie - wyjazdy miał na 4-5-6 miesięcy w roku. Zarabiam wtedy około 10.000zł/m, – z której to kwoty musiał się też utrzymać przez cały rok. Pracował przy produkcji ryb. Wyjaśnił, że „stanie na głowie by sprostać sytuacji”. W czasie zawarcia ugody nie pracował pomagał tacie. Był murarzem tynkarzem. Wyjaśnił, że uczę się cały czas pracy. Z pracy dorywczej miał około 1500zł miesięcznie.

(akta Sądu rejonowego w Rypinie III RC 130/18)

Na dzień dzisiejszy

Przed tutejszym Sądem Rejonowym III Wydział Rodzinny toczy się sprawa I. N. 99/19 z wniosku K. S. z uczestnictwem K. G. (1) o ustalenie kontaktów K. G. (1) z małoletnim synem B. G. (1) – sprawa jest w toku.

(kopia protokołu ze sprawy I. N. 99/19)

K. S. ma lat 19. Nadal jest uczennicą Technikum Fryzjerskiego w R. w Zespole Szkół nr (...) im. Unii Europejskiej. W roku 2020 programowo K. S. powinna ukończyć naukę. Mieszka z rodzicami i synem. Rodzice utrzymują K. S.. Na dzień dzisiejszy K. S. otrzymuję na syna świadczenie 500 plus, czyli 500zł i alimenty. Zdaniem K. S. koszty utrzymania syna to: kwota 1.215 zł miesięcznie, co obejmuje: -zakup żywności 300 zł, -zakup odzieży 200 zł, zakup pampersów - 250 zł, - zakup środków higieny i czystości -150,00 zł, - zakup lekarstw i koszt szczepionek -100 zł, - zakup zabawek i innych akcesoriów dla dziecka typu fotelik do samochodu, fotelik na rower - 100,00 zł, opłaty za użytkowanie domu mieszkalnego w części przypadającej na małoletniego (energia elektryczna, woda, wywóz nieczystości, opał) tj. w 1/4 części - 200 zł miesięcznie. Zeznała, że daje rodzicom pieniądze za syna - na prąd składa się, opał, śmieci. Rodzice K. S. mają gospodarstwo rolne. Małoletni B. G. (2) ma rok i 2 miesiące. K. S. nie rozmawia z pozwanym o potrzebach syna. Nie mówi pozwanemu o tym, co potrzebuje na syna, bo w jej ocenie i tak nie otrzyma pomocy od pozwanego. Pozwany płaci alimenty. Od września nie karmi syna piersią.

(dowód: zeznania K. S. k. 34v.)

K. G. (1) ma lat: 25. Z zawodu jest murarzem – tynkarzem. Mieszka z rodzicami. Obecnie jest zatrudniony na 1/4 etatu w firmie handlowo – usługowej (...) na stanowisku montera konstrukcji stalowych z wynagrodzeniem zasadniczym 562,50zł. Pomaga również w pracy tacie za co otrzymuje 1000zł. Tata pozwanego nie ma firmy, ale pracuje na budowie. Firma w której obecnie pracuje pozwany świadczy usługi na terenie kraju. Pozwany pytał o potrzeby syna, ale uzyskiwał odpowiedź, że nic nie jest potrzebne. Koszty utrzymania domu w którym mieszka pozwany ponoszą rodzice. Nie ma porozumienia w kwestiach wychowawczych i utrzymania dziecka z matką dziecka. Pracował w roku 2018r w Norwegii przez 4 miesiące – i zarabiał 8000 zł netto. Opłacał z tego swoje koszty utrzymania i pozostawało mu netto 6000zł. Cały czas czeka na informację kiedy będzie mógł ponownie pojechać do Norwegii przy pracy przy rybach. W roku 2019 był tylko przez dwa i pół miesiąca w pracy w Norwegii. Pojechał do pracy na kolejny miesiąc ale nie było tyle pracy jakby tego oczekiwał.

(dowód: zeznania pozwanego k. 34 v. – 35)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- zeznań K. S. k. 34v,

- zeznań K. G. (2) k. 34v. – 35,

- akt sprawy Sądu Rejonowego w Rypinie III RC 130/18,

- wypisu protokołu z akt Sądu Rejonowego w Rypinie III RC 130/18 k. 6,

- odpisu zupełnego aktu urodzenia B. G. (1) k. 7,

- zaświadczenia z Zespołu Szkół nr w R. k. 8,

- umowy o pracę pozwanego k. 30,

- kopii protokołu ze sprawy I. N. 99/19 tut. Sądu k. 32 – 33

Prawdziwości dokumentów, ich odpisów żadna ze stron nie kwestionowała. Treścią ugody Sąd był związany.

W swoich zeznaniach strony wykazywały zasadność zajętego stanowiska w sprawie. Sąd podzielił stanowisko pozwanego do czego ustosunkuje się poniżej. Sąd nie dał w części wiary zeznaniom K. S. w części przedstawionej przez nią kosztów utrzymania i syna co Sąd przedstawi poniżej.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. W myśl paragrafu 2 tego artykułu wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Natomiast zgodnie z przepisem art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany umowy bądź orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. A zatem gdy zmienią się usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentów oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego do ich łożenia można żądać podwyższenia alimentów.

Sąd nie dął wiary, że K. S. płaci swoim rodzicom za swoje utrzymanie i syna. K. S. zeznała, że nie ma źródła dochodu wiec nie ma pieniędzy żeby płacić za swoje utrzymanie. Jeszcze rok temu na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Rypinie wyjaśniała, że jest na utrzymaniu rodziców. Poza tym na rozprawie zeznała również, że to rodzice ją utrzymują. Jeżeli byłoby tak, że przekazuje pieniądze z alimentów i świadczenia wychowawczego na swoje utrzymanie rodzicom nie może żądać od pozwanego z tego tytułu rekompensaty. Zdaniem Sądu to nieprawda, że K. S. płaci rodzicom, że z nimi mieszka. K. S. jest bardzo młodą osobą, kończy w roku 2020 edukację w zawodzie fryzjera. Mieszkając z rodzicami zdaniem Sądu na swoje utrzymanie ma od nich całkowite wsparcie. Po upływie roku K. S. nie otrzymuje świadczenia rodzicielskiego w kwocie 1000zł miesięcznie na syna. Nie może przerzucić ciężaru braku świadczenia na wyższe alimenty od pozwanego. K. S. kształci się i nie można odmówić ojcu dziecka również nabywania doświadczenia zawodowego. K. G. (1) zeznał że dopiero nabywa doświadczenie zawodowe. Z uwagi na jego brak nie może jeszcze zarabiać satysfakcjonująco dla niego i na większych stawkach zatrudnienia. Przyznał szczerze że czeka na pracę w Norwegii aby tam pracować i więcej zarabiać. Sprawa na którą się powołuje strona powodowa I. N. 99/19 jest jeszcze nieprawomocna a szczegółowe możliwości zarobkowe stron nie są jej przedmiotem. Sąd w pełni dał wiarę szczerym, obiektywnym zeznaniom pozwanego. Pozwany nie uchyla się od obowiązku alimentacyjnego, ma świadomość, że ten obowiązek będzie się zwiększał. Co istotne bardzo chce współpracować z matką dziecka aby mieć możliwość na wychowanie dziecka i łącznie z tym zaspokajanie jego potrzeb na co matka nie wyraża zgody co jest w ocenie sadu niewłaściwe. W tej chwili K. G. (1) nie pracuje w Norwegii ma mniejsze możliwości zarobkowe i nie ma milowości płacić większych alimentów. Pyzatym w ocenie Sądu drastycznie tak jak opisuje to strona powoda nie wzrosły koszty utrzymania dziecka a jedynie jej matce zaprzestano wypłacać jednego ze świadczeń na dziecko.

Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy cytowanych przepisów a contriao oddalił powództwo. Strona pozwana nie wnosiła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia:/-/ M. S.